Θρήνος, οδυρμός, χαράμι,κατηγόριες
Κλαις? Να μην ανησυχείς.. Ουδείς δεν πρόκειται γι' αυτό να σε κατηγορήσει. (δεν παύεις μολαταύτα έτσι να αυτοχρήζεσαι ένας ακόμη ανίσχυρος στο χαρακτήρα που γύρεψε στα δάκρυα να σβήσει στενοχώριες)
Κατηγορείς? Για συλλογίσου όμως πρώτα. Πώς το κατώφλι του κρινόμενου διαβαίνεις?Πολυαριθμότεροι όσοι κραδαίνουν κατηγορητήρια των ψυχών από όσους ελαχίστους έχουν το κρίμα για να κρίνουν.
Θύμησες.. ό,τι θαρρείς πως μόνον οι λίγοι κι εκλεκτοί γνωρίζουνε εις βάθος εκείνο σε κατατροπώνει
Ύδωρ, ιχώρ, σκιές και γεωμετρίες
Κάπου στον ορίζοντα ίσως να βλέπεις ακίνητα σημεία -και φυσικά ο παράφρονας δεν είμαι εγώ χαζούλα, πανέξυπνη ξανθούλα. Κυνικός καταχωρητής αληθειών στυγνών μας ηλιθίων είμαι.
Τα rest βαριέμαι endlessly να αποκωδικοποιήσω. Άλλωστε, ποιός βρήκε την πνευματική πυγμή για να τη δωρίσει σε έναν ακίνδυνο παράφρονα? Γενικά, ψάχνεται πολύς κόσμος. Γενικά και αορίστως. Είπαμε, οκ δεν είμαστε της τελεολογικής σχολής αλλά νισάφι. Εκλείπει πια τελείως ο σκοπός απ' τις ζωές μας. Ειλικρινά αδυνατώ να ορίσω τι είναι πια σκοπός για μας. Τι?? Make money? Be a famous boy? Να γαμήσω τη μισή υφήλιο? Να θρέψω το εγώ μου? Να χτίσω σπιταρώνα και να κυκλοφορώ με μια M6? Τι? Να κάτσω να σκάσω για τις αμφισήμαντες σουρεάλ προτάσεις ενός ψυχικά διαταραγμένου ανθρώπου? Να εμμένω-μαζοχιστικά και σε βαθμό κακουργήματος- να ψάχνω απαντήσεις σε όλου του κόσμου τα Γιατί που βασανίζουν κυρίως τους ρομαντικούς? Αυτούς που δεν τσαλαπατούν τις βεβιασμένες επιλογές των άλλων αλλά ούτε και αψηφούν τα λάθη τα δικά τους. Δεν ξέρω man,
Δημιουργία. Κάτι για να δημιουργήσεις. Όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν. Μπορεί και όχι. Αλλά γαμώ την κοινωνία i'm sick and tired of those ψευδοελευθέρους τυπάκους (και τύπισσες-εννοείται!). Που έχουν ως ακλόνητο lightmotive το "καλά να περνάμε, στα τέτοια μας οι άλλοι". Πώς τα περνάς? -Ας τα λέμε καλά. Γιατί βρε *~*%# μ?? Τι σου λείπει? Κλασικά απαξάπαντες ξεχνούν πως ετούτος ο κλαμένος κόσμος δεν κατασκευάστηκε με το χαρακτηριστικό του Φαίνεσθαι. Ούστ ρε!! Αχόρταγα μειράκια. Ποσώς να ενδιαφέρει κάποιον τα πώς και τα γιατί. Περνάς καλά? ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΡΕ? That's ok. Γάμησέ τα υπόλοιπα. Άσε τις τύχες στις πλάτες αλλονών. Και είμαστε όλοι μια ευτυχισμένη οικογένεια. Διάγεις βίο λυπηρό αδιάφορο, ανόητο και μίζερο? Στα ~~ μας. Από κει πήγαν κι άλλοι. Χα! Σε αφήνουμε αγοράκι αιωνίως να κυλιστείς εις βούρκο ανυποληψίας πλάι με τα old-fashioned σκατά. Τα γνωστά ντε κατακάθια.. Ένα με αυτούς σε θεωρούμε. Εμείς θα σκάσουμε για τα πώς και τα γιατί? Γιατί??
Ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί στον πέο δεν λειτουργεί με λογική το σύστημα. Αμ πώς ρε ξόανα ατημέλητα θα συμβεί αυτό? Ποιος το ταίζει το ρημάδι? Η μαμά σου κι ο μπαμπάς σου. Ο αδερφός και τα σκυλιά σου. Οι πολυάριθμοι ερασταί και γαλάζια τα βρακιά σου. Οι μπουρδουκλωμένες εμμονές σου και το υποτυπώδες εύρος του μνημονικού σου. Οι περιορισμένης διαρκείας οργασμοί σου και τα άγχη για το καθορισμένο σου το αύριο. Τα περιοδικά σου φτιασιδώματα στους αμίλητους καθρέπτες και ο lifestyle περιοδικός τύπος που λατρεύεις να μισείς. Η εμφύτη ανάγκη για επικοινωνία και οι αναπόφευκτες συγκρούσεις με τα κάθε λογής επικοινωνιακά ατοπήματα. Τα meaningless υφάκια και τα χαζοβιόλικα υποννοούμενα καθώς επίσης η υπέρμετρη ωραιοποίηση του πρώτου τυχόντα που θα εκστομίσει μια ατάκα της πούτσας. Έτσι απλώς να σε παρηγορήσει. Αργότερα, θα φροντίσεις άκομψα να κλείσεις τις επικοινωνιακές στρόφιγγες που θαρρούσες αφελώς πως ένωναν τα εγκεφαλικά υγρά σας. Τι άλλο? Πολλά! Μα είμαι too lazy for this.
Αλήθεια,
